Rene ten Bos, de denker des vaderlands (2018), heeft een aantal inspirerende uitspraken gedaan. “ Zonder innovaties is geen vreugde mogelijk” en “innoveren kan alleen als er grenzen doorbroken worden.” Hij pleit er voor minder in oplossingen te denken, maar ons in de eerste instantie meer te richten op het begrijpen van de wereld waarin wij leven, om zo tot goede oplossingen te komen. Welke oplossingen dit zijn, zal niet altijd geheel duidelijk zijn door de enorme complexiteit van zaken, maar we moeten doen wat goed is.
Integraal denken, kijk naar de wijze waarop de natuur werkt, wij zijn immer echt onderdeel van de natuur. Het gaat niet over het voortbestaan van de aarde, maar van ons, mensen. De aarde redt zichzelf wel en zal ingrijpen als wij zelf niets doen. Cyclische oplossingen ontwikkelen en toepassen, die geen of een zo klein mogelijke schadelijke footprint veroorzaken.


Een effectieve benadering
De benaderingswijze voor het (her)ontwikkelen van een gebied wordt meestal vanuit een conceptuele en technische benadering aangepakt. Op zich goed, want daarmee zijn de financiële en technische haalbaarheid vooraf getoetst. Maar, er ontbreekt iets in deze benadering: de mens. Veel ideeën stranden, omdat er onvoldoende draagvlak en medewerking is.
Ik sta een andere benaderingswijze voor. Start met het benaderen van alle stakeholders voor het oplossen van een een klein probleem, dat wellicht helemaal niets met de herontwikkeling te maken heeft, maar bij de stakeholders leeft. Regel de financiën voor een oplossing, maak er een leuk project van. Gebruik cultuur en fun om het te doen, doe het anders.
Dit is placemaking. Goed doen, anders doen, om een betere leefomgeving te creëren en zo een fundatie leggen voor een samenwerking die verder uitgebouwd worden om zo grote problemen aan te pakken.
Samenwerken en voor elkaar opkomen als tegenhanger van populisme en individualisme als antwoord op de grote vraagstukken.